လူ႔အခြင့္အေရးဆိုတာ အင္အားႀကီးႏိုင္ငံေတြက အင္အားငယ္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြကို ႏုိင္ငံေရးအရ ကစားဖို႔အတြက္ အသံုးျပဳလို႔ အေကာင္းဆံုး လက္နက္ပုန္းျဖစ္ပါတယ္။ လူ႔အခြင့္အေရးကို လိုရင္ တစ္မ်ိဳးသံုးပါတယ္။ မလိုရင္ တစ္မ်ိဳးသံုးတတ္ပါတယ္။ သူတို႔ႏိုင္ငံေတြက်ရင္ လူ႔အခြင့္အေရးထက္ အမ်ိဳးသားလံုၿခံဳေရးနဲ႔ အမ်ိဳးသားအခြင့္အေရးအရ ထိန္းညွိတတ္ပါတယ္။ (ဥပမာ- 9/11 ၿပီးေနာက္ပိုင္း အေမရိကန္ကို ေလ့လာၾကည့္ပါ) INGO/NGOs ဆိုတာ လူ႔အခြင့္အေရးကို အသံုးခ်ဖို႔အတြက္ အေကာင္းဆံုး တိုက္စစ္မႈေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါကို အစိုးရအေနနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရး ကစားကြက္ကို နားလည္ဖို႔ လိုပါတယ္။ လိမၼာပါးနပ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ INGO/NGOs ေတြကို သတိခ်ပ္ဖို႔လည္း လိုပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အလုပ္တစ္ခုရဖို႔ဆိုရင္ ရဲေထာက္ခံစာ၊ ရပ္ကြက္ေထာက္ခံစာ၊ ေဆးေထာက္ခံစာ၊ ဘဲြ႕ရ မိတၱဴ၊ ဆယ္တန္းေအာင္ အမွတ္စာရင္းမိတၱဴေတြကို ခ်ျပရလို INGO/
ဒါေၾကာင့္ အရပ္ဖက္အဖဲြ႕အစည္းအတြက္ အလုပ္လုပ္သူေတြဟာ ပရဟိတၱစိတ္ရွိဖို႔လိုပါတယ္။ INGO/NGOs လို အရပ္ဖက္ အဖဲြ႕အစည္းမပါဘဲ တုိင္းျပည္တိုးတက္ဖို႔ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ဘူး။ ျပည္သူတို႔ လိုခ်င္တာက ပြင့္လင္းျမင္သာမႈပါ။ ဒါေၾကာင့္ ပြင့္လင္းျမင္သာျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္တာက အစိုးရပဲ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပရဟိတၱကို အေရာင္ျပၿပီး ေနာက္ကြယ္က သတင္းသမားေတြ ခိုလံုလို႔ အေကာင္းဆံုးေနရာဟာ အဲဒီ လူမႈအဖဲြ႔အစည္းျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံတကာအဖဲြ႕အစည္းဆိုရင္ ပိုသတိထားရပါလိမ္မယ္။ က်ေနာ္တို႔ ကိုယ္ေတြ႕ေတြ မ်ားခဲ့ပါၿပီ။ Hidden Genocide ကို လြင့္ခဲ့တဲ့ အယ္ဂ်ာဇီယားသတင္းဌာန၊ ဒုခ်ီးရားတန္းေက်းရြာ ကိစၥမွာ သတင္းအမွားကို ေပးပို႔ခဲ့တဲ့ AZG/MSF တို႔က သင္ခန္းစာကို ယူသင့္ပါၿပီ။
ေ၀ဟင္ေအာင္
၁၊ ၄၊ ၂၀၁၄။
Posted by
Unknown
on
Sunday, April 6, 2014
0 comments