(Written by: ေမာင္ၾကည္)
အခုေနာက္ပိုင္း မိမိကိုယ္မိမိ မၾကာခဏေမးမိေသာ ေမးခြန္းတစ္ခုရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ 'ငါ့တိုင္းျပည္ကို ငါတကယ္ခ်စ္ရဲ႕လား' ဆိုတဲ့ေမးခြန္းပါပဲ။ တခ်ဳိ႕က ေရးႀကီးခြင့္က်ယ္လုပ္လို႔ ဒါမ်ားေမးစရာလားဟု ေျပာေကာင္းေျပာၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒီေမးခြန္းဟာ ေမးစရာမလိုဘူးလို႔ထင္ရေပမယ့္ ေမးဖို႔လိုအပ္တဲ့ေမးခြန္းတစ္ခုဆိုတာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ပစၥကၡအေျခအေနအရ ေမးဖို႔လိုအပ္လာလို႔ပါပဲ။
ကြၽန္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္မွာ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္တို႔ ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္တို႔အေၾကာင္းေျပာရင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက 'အလကား ေပၚလစီေတြပါ' လို႔ထင္ၾကပါတယ္။ ဒါလည္းအျပစ္ေတာ့မဆိုသာပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဆုိတဲ့စကားလံုးကုိ ေပၚလစီဆန္ဆန္႐ိုက္တဲ့ ပညာေပး႐ုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းေတြ၊ ေပၚလစီေဆာင္းပါးေတြထံမွာ လိႈင္းလိႈင္းႀကီးသံုးစြဲေနၾကလို႔ပါပဲ။ ထိုဇာတ္ကားေတြ ထိုေဆာင္းပါးေတြကို ဖန္တီးသူေတြကိုယ္တိုင္က တကယ္ပဲရင္ထဲကမပါဘဲ လူၾကားေကာင္းေအာင္ (တစ္စံုတစ္ခုအက်ိဳးေမွ်ာ္ကိုးၿပီး) သံုးစြဲေနၾကလို႔ပါပဲ။ အဲဒီအတြက္ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္လို႔ေျပာလိုက္ရင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ႏွာေခါင္း႐ႈံ႕ၾကေတာ့တာပါပဲ။
တကယ္ေတာ့ 'မ်ိဳးခ်စ္စိတ္' ဆိုတဲ့စကားလံုးကႏွာေခါင္း႐ႈံ႕ၿပီး ျပန္လည္တုံ႔ျပန္ရမယ့္စကားလံုးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ထိုစကားလံုးကို သံုးစြဲသူေတြရဲ႕ အမူအက်င့္ေၾကာင့္ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဟာ ျပည္သူ႔ခ်ဥ္ဖတ္ျဖစ္သြားရတာပါ။ တစ္နည္းေျပာရလွ်င္ လူေၾကာင့္မူဟာ နာမည္ပ်က္သြားရတဲ့ သေဘာပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔တိုက္ထုတ္ရမွာ မူမဟုတ္ လူပါ။ လူသာပဓာန အခရာပါ။ တကယ္မ်ဳိးခ်စ္စိတ္မရွိဘဲ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ရွိသေယာင္ေယာင္ လူတစ္စုေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ကမၻာ့အလယ္မွာ အခုလက္ရွိျမင္ရတဲ့ အေျခအေနထိ ေလွ်ာက်သြားခဲ့တာပါ။ တိုင္းျပည္ကို တကယ္မခ်စ္သူေတြေနရာနဲ႔ အာဏာရလာတဲ့အခါ တိုင္းျပည္ဟာ 'ဖြတ္ေက်ာျပာစု' ဘ၀ေလွ်ာက်ဆင္းသက္ရစျမဲပါပဲ။
ေဆာင္းပါးအစကို ျပန္ေကာက္ရလွ်င္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ မိမိတိုင္းျပည္ကို တကယ္ခ်စ္ပါရဲ႕လား။ ဘယ္သူမဆို(ႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္လို႔ မိမိကိုယ္မိမိ ခံယူထားသူမွန္လွ်င္) မုခ်မလဲြမေသြ ေမးသင့္ေမးထိုက္တဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခုပါ။ တိုင္းျပည္ကို ေလနဲ႔ ခ်စ္လို႔မရပါဘူး။ ႏွလံုးသားနဲ႔ခ်စ္မွ ရတာပါ။ ႏွလံုးသားရွိတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလံုး တကယ့္ႏွလံုးသားအစစ္နဲ႔ မိမိတိုင္းျပည္ကို တကယ္ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ခ်စ္ပါရဲ႕လား။လူတစ္ေယာက္ဟာ မိမိတိုင္းျပည္ကိုမခ်စ္ဘဲ မိမိတိုင္းျပည္အတြက္ ဘာမွလုပ္လို႔မရပါဘူး။ ဘာမွလည္းျဖစ္မလာပါဘူး။
စာဖတ္သူေတာ့မသိပါ။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ကြၽန္ေတာ္ ေသေသခ်ာခ်ာေမးၾကည့္တဲ့အခါ 'ကြၽန္ေတာ့္တိုင္းျပည္ကို ကြၽန္ေတာ္တကယ္မခ်စ္ေသးပါဘူး' ဆိုတဲ့အေျဖ ထြက္လာပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ရွက္ရွက္နဲ႔ ၀န္ခံရေတာ့မွာပါပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လက္ရွိျပဳမူေနတဲ့ ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံတည္းဟူေသာ ကံသံုးပါးစလံုးဟာ ကြၽန္ေတာ့္တိုင္းျပည္ကို တကယ္မခ်စ္ေသးေၾကာင္း သက္ေသျပေနလို႔ပါပဲ။ ဟုတ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကို အလုပ္မပါအေျပာ သက္သက္နဲ႔သာခ်စ္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနတုန္းပါပဲ။
ကြၽန္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္မွာ လက္ရွိျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႔ အက်ိဳးရလဒ္ေတြဟာ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကို ကိုယ္တကယ္ခ်စ္ရာ ေရာက္ပါရဲ႕လား။ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံသစ္ဆီသို႔ဟု ပါးစပ္ကေၾကြးေၾကာ္ၿပီး ဒီမိုကေရစီနဲ႔ ေျပာင္းျပန္အက်ိဳးတရားေတြကို ခံစားေနရတဲ့ ဆင္းရဲသားမိဘျပည္သူေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈေနစိမ့္ေသာ အျပဳအမူမ်ားသည္ မိမိတို႔တိုင္းျပည္ကို မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ ခ်စ္ေနတာလား ႏွစ္ေနတာလား။ ကြၽန္ေတာ္တို႔သည္ မိမိတိုင္းျပည္ကို တကယ္ခ်စ္႐ိုးမွန္လွ်င္ အခုလိုမ်ိဳး သစ္ေတာေတြ ေျပာင္သလင္းခါေအာင္ မခုတ္ပါဘူး။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ေရွ႕လာမယ့္ အနာဂတ္မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြ အက်ိဳးေမွ်ာ္ကိုးၿပီး မိမိတိုင္းျပည္ရဲ႕ ေရေျမေတာေတာင္ ျမစ္ေခ်ာင္းေတြ ပ်က္စီးဆံုး႐ႈံးမယ့္စီမံကိန္းေတြကို အေကာင္အထည္ေဖာ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ငါ့မိသားစုအဆင္ေျပရင္ၿပီးေရာ ျပည္သူေတြဘာျဖစ္ျဖစ္ဆိုတဲ့ ' ဘယ္သူေသေသ ငေတမာရင္ၿပီးေရာ' စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးထားမယ္မထင္ပါဘူး။ ငါ့ေလွငါထိုး ပဲခူးေရာက္ေရာက္၊ ငါ့ျမင္းငါစိုင္း စစ္ကိုင္းေရာက္ေရာက္' ဆိုၿပီး တိုင္းျပည္စုတ္ျပတ္သတ္ၿပီး မြဲျပာက်ေအာင္ ဖန္တီးမယ္မထင္ပါဘူး။ ကိုယ့္ထက္အရည္အခ်င္းသာၿပီး ကိုယ့္ထက္လည္း တိုင္းျပည္ကို ပိုခ်စ္မွန္းသိပါရက္နဲ႔ ကိုယ့္ေနရာကို မဖယ္ေပးဘဲ ေပကပ္ကပ္လုပ္ေနမယ္ မထင္ပါဘူး။ ျပည္သူမ်ားစုက ဆႏၵျပေတာင္းဆိုေနတဲ့အရာေတြဟာ တိုင္းျပည္အတြက္ တကယ္အေရးႀကီးၿပီး လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္ပါမွန္းသိပါရက္နဲ႔ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး နားပိတ္ထားမယ္ မထင္ပါဘူး။ ဥပေဒကို လက္တစ္လံုးျခားလုပ္ၿပီး မသိနားမလည္တဲ့ ဆင္းရဲသားျပည္သူေတြကို အာဏာပါ၀ါျပကာ ၿခိမ္းေျခာက္မယ္ မထင္ပါဘူး။
မိမိကိုယ္ကိုခ်စ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ဟာ ကိုယ္ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္မယ့္ အျပဳအမူေတြကို ေရွာင္ရွားသလိုပဲ။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကိုခ်စ္တဲ့လူဟာ တုိင္းျပည္ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေအာင္ မလုပ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလံုး ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကိုတကယ္ခ်စ္ရဲ႕လားလို႔ ႐ုိး႐ိုးသားသားနဲ႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေမးဖို႔ အခ်ိန္တန္ပါၿပီ။
0 comments