လူအမ်ားက ယခုလတ္တေလာ စိတ္ဝင္တစား အကဲခတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည့္ ကိစၥမ်ားထဲတြင္ “တစ္ျပည္လံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး လက္မွတ္ေရးထိုးပြဲ”သည္လည္း တစ္ခုအပါအဝင္ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ယခုလ(ေအာက္တုိဘာ)အတြင္း ျဖစ္ ေျမာက္ရန္ အစုိးရဘက္မွ ႀကံစည္ေနပါသည္။
ယင္းကိစၥအေပၚ ႏုိင္ငံေရးရႈေဒါင့္မွ ေျပာရမည္ဆုိလွ်င္ “တစ္ျပည္လံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေၾကာင္း ေၾကညာ ျခင္း” ကိစၥ သည္ အစုိးရဘက္မွသာ တာဝန္ယူ ေဆာင္ရြက္ရမည့္ကိစၥ ျဖစ္ပါသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လုိလားသည့္/ အျပဳသေဘာေဆာင္ သည့္ ေဖာ္ျပခ်က္အျဖစ္ အစုိးရဘက္မွ တစ္ဖက္သတ္ ေၾကညာေပးရမည့္ကိစၥလည္း ျဖစ္သည္။
စစ္ေရးရႈေဒါင့္မွ ေျပာရမည္ဆုိလွ်င္လည္း ဗ်ဴဟာေျမာက္ ထိုးစစ္ႀကီးမ်ားကို အစိုးရစစ္တပ္ဘက္မွသာ ျပဳလုပ္ႏုိင္သည့္ ကိစၥ / ျပဳလုပ္ၿမဲကိစၥျဖစ္ပါသည္။ အစုိးရစစ္တပ္ဘက္မွ ယင္းသို႔ေသာ ဗ်ဴဟာေျမာက္ ထိုးစစ္ႀကီးမ်ားကို ရပ္ဆုိင္းထားလိုက္ၿပီဆုိ လွ်င္ တုိက္ပြဲျဖစ္စရာ / ေသနတ္သံ ထြက္ေပၚလာစရာ အေၾကာင္းမရိွေတာ့ေခ်။
သုိ႔ေသာ္လည္း ျမင္ေတြ႔သိရွိေနရသည့္အတုိင္း ေျပာရလွ်င္ သမၼတဦးသိန္းစိန္အစုိးရသည္ တစ္ျပည္လံုး အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေၾကာင္း တာဝန္ယူၿပီး ေၾကညာႏုိင္သည္မဟုတ္။ သမၼတႏွင့္ အစုိးရသည္ စစ္တပ္အေပၚ အမိန္႔ေပးၫႊန္ၾကားႏုိင္ျခင္းမရွိ၊ စစ္တပ္ကလည္း သမၼတႏွင့္ အစိုးရ၏ ၫြန္ၾကားခ်က္မ်ားကို နာခံသည္ မဟုတ္ေခ်။ ယင္းသုိ႔သမၼတ၏ ၫြန္ၾကားခ်က္ကို စစ္တပ္ က မနာခံသည့္ျဖစ္ရပ္ကို ကခ်င္ျပည္နယ္ထုိး စစ္မ်ားအတြင္း အထင္အရွား သိျမင္သေဘာေပါက္ခဲ့ၾကၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ႏွင့္ သူ႔အစုိးရသည္ စစ္တပ္အေပၚ ၾသဇာမေညာင္းသကဲ့သုိ႔ လူသတ္၊ မီးရိႈ႕၊ ဘာသာေရးခုတုံးလုပ္ေနသည့္ အၾကမ္း ဖက္သမား လူရမ္းကားမ်ားကိုလည္း ထိေရာက္စြာ ထိန္းခ်ဳပ္ကိုင္တြယ္ႏုိင္စြမ္းမရွိပါ။ ဤအခ်က္ကိုလည္း မၾကာျမင့္မီကာလက ရခုိင္ျပည္နယ္၊ သံတြဲၿမိဳ႕သုိ႔ သမၼတဦးသိန္းစိန္ ေရာက္ရွိေနစဥ္အတြင္း ျဖစ္ေပၚခဲ့သည့္ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ားက သက္ေသျပသေနပါ သည္။
တစ္ျပည္လံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး လက္မွတ္ေရးထိုးရာတြင္ မည္သည့္အခ်က္ေတြ ပါဝင္ေနပါသနည္း။
ဤကိစၥတြင္လည္း အစုိးရဘက္က ပြင့္လင္းမႈမရွိေခ်။ လက္မွတ္ေရးထိုးၾကရမည္ဟုသာ တြင္တြင္ေျပာ ေနသည္။ မည္သည့္အခ်က္ေတြ ပါဝင္ေနသည္ကို တစ္တုိင္းတစ္ျပည္လံုး သိရွိေအာင္ ထုတ္ျပန္ေပးရမည္။ ယင္းအခ်က္ကို ယခုအခ်ိန္ထိ ထုတ္ျပန္ေၾကညာျခင္း မရွိေသး။ အစိုးရၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းေကာ္မတီ ဒုတိယ ဥကၠ႒ ဦးေအာင္မင္းက “အဖြဲ႔မည္မွ်က လက္မွတ္ေရးထိုးရန္ ေသခ်ာေနၿပီး၊ ဘယ္ႏွစ္ဖြဲ႔သာက်န္ သည္”ဟု ေျပာဆုိေနသည္မွာ ႏုိင္ဖဲကုိင္ထားႏုိင္သည့္ ဖဲဒုိင္၏ ေမာ္ႂကြား မႈမ်ဳိးႏွင့္ တူေနပါသည္။ သုိ႔အတြက္ တစ္ျပည္လံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး လက္မွတ္ေရးထိုးရာတြင္ ပါဝင္သည့္အခ်က္မ်ားကို တစ္တုိင္းတစ္ျပည္ လံုးက သိရွိေအာင္ ေၾကညာေပးရန္ အစုိးရတြင္ တာဝန္ရွိသည္။
တစ္ျပည္လံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲၿပီးလွ်င္ ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးစတင္ေရး ျဖစ္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း လက္ရိွ ျဖစ္ေပၚေန သည့္ အေျခအေနမွာ တစ္ျပည္လံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး လက္မွတ္ေရးထိုးပြဲ မည္သည့္ေန႔ရက္ တြင္ စတင္မည္/ မည္သည့္အဖြဲ႔ အစည္းမ်ားက ပါဝင္လက္မွတ္ေရးထိုးမည္ / မထိုးမည္ စသည့္ကိစၥမ်ားမွာ မေရရာ မေသခ်ာလွေသာ အေနအထားျဖစ္ပါသည္။
ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲတြင္ မည္သည့္အေၾကာင္းအရာမ်ား ေဆြးေႏြးၾကမည္နည္း။ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ ကိစၥသည္ ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ အဓိက ေဆြးေႏြးစရာ အေၾကာင္းအရာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ျပည္တြင္းစစ္ ရပ္စဲေရး၊ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကိစၥတုိ႔သည္ တစ္ခုခ်င္း သီးျခားစီ ခြဲျခားေဆြးေႏြးေျဖရွင္း ရမည့္ကိစၥ မဟုတ္ဘဲ။ တစ္ၿပိဳင္တည္း ေဆြးေႏြးေျဖရွင္းၾကရမည့္ ကိစၥမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ထိုသုိ႔ေဆြးေႏြး ၾကရာတြင္ အစုိးရဘက္မွ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒေဘာင္ထဲ ဝင္ေရးကိုသာ တစ္ဖက္သတ္ ေဇာင္းေပး ေဆြးေႏြးမည္ဆုိလွ်င္ ရလဒ္ေကာင္း/အေျဖေကာင္း ရႏုိင္လိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။
၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒသည္ ဒီမုိကေရစီစံႏႈန္းမ်ား၊ လူ႔အခြင့္အေရးစံႏႈန္းမ်ား၊ တန္းတူေရးႏွင့္ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္း ခြင့္ စံႏႈန္း မ်ားျဖင့္ ကုိက္ညီျခင္းမရွိသည္ကို ႏုိင္ငံေရးအင္အားစုတုိင္းက နားလည္ သေဘာေပါက္ထားၿပီးျဖစ္ သည့္ ကိစၥမ်ား ျဖစ္ပါသည္။
၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒ၊ ၁၉၇၄ အေျခခံဥပေဒ၊ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒတုိ႔တြင္ လူမ်ိဳးေပါင္းစံုျပည္သူမ်ားအတြက္ စစ္မွန္ ျပည့္ဝေသာ ဒီမုိကေရစီ အခြင့္အေရး၊ တန္းတူေရးႏွင့္ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ အခြင့္အေရးမ်ား မပါရွိေခ်။ သုိ႔ပါ၍ ျပည္တြင္းစစ္မီး သည္ ယေန႔တိုင္ ရွည္ၾကာေနခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ထုိ႔အျပင္ အစုိးရအဆက္ဆက္သည္ ျပည္တြင္းစစ္ျပႆနာကို ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးအေျဖရွာသည့္ ႏုိင္ငံေရးနည္း လမ္းျဖင့္ မေျဖရွင္းခဲ့။ စစ္ေရးနည္းျဖင့္ အျပဳတ္တုိက္ ေခ်မႈန္းေရးကို အဓိကထားခဲ့ၿပီး။ “ေစ့စပ္ေဆြးေႏြး ေရး”ကို ပရိယာယ္တစ္ရပ္၊ လွည့္ ျဖားၿဖိဳခြဲသည့္ နည္းလမ္းတစ္ရပ္အျဖစ္ က်င့္သုံးခဲ့ၾကသည္။ သုိ႔ျဖင့္ “လက္နက္ႏွင့္ ဒီမိုကေရစီလဲလွယ္ျခင္း”၊ လက္နက္ႏွင့္ ၿငိမ္း ခ်မ္းေရးလဲလွယ္ျခင္း”၊ “လက္နက္ႏွင့္ လက္ပ္ေတာ့/ကားပါမစ္လဲလွယ္ျခင္း” စေသာ လက္နက္ခ်အညံ့ခံသည့္ပံုစံမ်ိဳးစံု ျဖစ္ရပ္ မ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့ရ သည္။ လူမ်ဳိးေပါင္းစံု ျပည္သူမ်ားအတြက္မူ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ဒီမိုကေရစီ၊ တန္းတူေရးႏွင့္ ကိုယ္ျပ႒ာန္းခြင့္ရွိေရး တို႔မွာမူ ေဝးေနၿမဲ၊ ေဝးေနဆဲပင္ ျဖစ္ပါသည္။
သုိ႔ပါ၍ လက္ရွိ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရအေနျဖင့္လည္း ေရရွည္တည္တ့ံမည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို တကယ္တမ္း လုိလားသည္ဆုိ လွ်င္ သေဘာထားမွန္ဖုိ႔ လိုပါသည္။ ႏုိင္ငံေရးအင္အားစုအားလံုးႏွင့္ တန္းတူရည္တူ၊ ဒီမုိကေရစီနည္းက် ေဆြးေႏြးေျဖရွင္းဖို႔ လိုပါသည္။
တုိင္းရင္းသားအင္အားစုမ်ားဘက္မွ “ခြဲထြက္မည္မဟုတ္”ဟူသည့္ သေဘာထားအေျခခံကို ဦးသိန္းစိန္ အစုိးရအေနျဖင့္ သိရွိထားၿပီးျဖစ္သည္။ သုိ႔ပါ၍ အျပန္အလွန္အားျဖင့္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ား အစဥ္တစုိက္ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကသည့္ တန္းတူေရး ႏွင့္ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ အခြင့္အေရးမ်ားကို တိတိက်က်၊ ခုိင္ခုိင္မာမာ အာမခံခ်က္ေပးရန္ ဦးသိန္းစိန္အစုိးရတြင္ တာဝန္ရွိေနပါ သည္။
သုိ႔ပါ၍ လက္နက္ခ်အညံ့ခံလာေရးအတြက္ ပရိယာယ္မ်ဳိးစံုျဖင့္ က်င့္သံုးလုပ္ေဆာင္ေနမႈမ်ားကို ရပ္တန္းက ရပ္သင့္ ေပၿပီ။ လူမ်ဳိးေပါင္းစံု ျပည္သူမ်ား၏ ညီၫႊတ္ေရးႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ တန္းတူေရးႏွင့္ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္း ခြင့္ရွိေရး၊ ဒီမုိကေရစီအေရး ႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ေရးတို႔အတြက္ အေျခခံအုတ္ျမစ္မ်ား ခ်မွတ္ႏုိင္မည့္ ညီလာ ခံႀကီးတစ္ရပ္က်င္းပၿပီး အနာဂတ္ ဒီမုိကေရစီ ျပည္ေထာင္စု၏ ပံုစံျပာကို ေဆြးေႏြးညႇိႏိႈင္းေရး ဆြဲခ်မွတ္ ၾကရန္ လိုအပ္ပါသည္။
ေကအိုင္စီ
ယင္းကိစၥအေပၚ ႏုိင္ငံေရးရႈေဒါင့္မွ ေျပာရမည္ဆုိလွ်င္ “တစ္ျပည္လံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေၾကာင္း ေၾကညာ ျခင္း” ကိစၥ သည္ အစုိးရဘက္မွသာ တာဝန္ယူ ေဆာင္ရြက္ရမည့္ကိစၥ ျဖစ္ပါသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လုိလားသည့္/ အျပဳသေဘာေဆာင္ သည့္ ေဖာ္ျပခ်က္အျဖစ္ အစုိးရဘက္မွ တစ္ဖက္သတ္ ေၾကညာေပးရမည့္ကိစၥလည္း ျဖစ္သည္။
စစ္ေရးရႈေဒါင့္မွ ေျပာရမည္ဆုိလွ်င္လည္း ဗ်ဴဟာေျမာက္ ထိုးစစ္ႀကီးမ်ားကို အစိုးရစစ္တပ္ဘက္မွသာ ျပဳလုပ္ႏုိင္သည့္ ကိစၥ / ျပဳလုပ္ၿမဲကိစၥျဖစ္ပါသည္။ အစုိးရစစ္တပ္ဘက္မွ ယင္းသို႔ေသာ ဗ်ဴဟာေျမာက္ ထိုးစစ္ႀကီးမ်ားကို ရပ္ဆုိင္းထားလိုက္ၿပီဆုိ လွ်င္ တုိက္ပြဲျဖစ္စရာ / ေသနတ္သံ ထြက္ေပၚလာစရာ အေၾကာင္းမရိွေတာ့ေခ်။
သုိ႔ေသာ္လည္း ျမင္ေတြ႔သိရွိေနရသည့္အတုိင္း ေျပာရလွ်င္ သမၼတဦးသိန္းစိန္အစုိးရသည္ တစ္ျပည္လံုး အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေၾကာင္း တာဝန္ယူၿပီး ေၾကညာႏုိင္သည္မဟုတ္။ သမၼတႏွင့္ အစုိးရသည္ စစ္တပ္အေပၚ အမိန္႔ေပးၫႊန္ၾကားႏုိင္ျခင္းမရွိ၊ စစ္တပ္ကလည္း သမၼတႏွင့္ အစိုးရ၏ ၫြန္ၾကားခ်က္မ်ားကို နာခံသည္ မဟုတ္ေခ်။ ယင္းသုိ႔သမၼတ၏ ၫြန္ၾကားခ်က္ကို စစ္တပ္ က မနာခံသည့္ျဖစ္ရပ္ကို ကခ်င္ျပည္နယ္ထုိး စစ္မ်ားအတြင္း အထင္အရွား သိျမင္သေဘာေပါက္ခဲ့ၾကၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ႏွင့္ သူ႔အစုိးရသည္ စစ္တပ္အေပၚ ၾသဇာမေညာင္းသကဲ့သုိ႔ လူသတ္၊ မီးရိႈ႕၊ ဘာသာေရးခုတုံးလုပ္ေနသည့္ အၾကမ္း ဖက္သမား လူရမ္းကားမ်ားကိုလည္း ထိေရာက္စြာ ထိန္းခ်ဳပ္ကိုင္တြယ္ႏုိင္စြမ္းမရွိပါ။ ဤအခ်က္ကိုလည္း မၾကာျမင့္မီကာလက ရခုိင္ျပည္နယ္၊ သံတြဲၿမိဳ႕သုိ႔ သမၼတဦးသိန္းစိန္ ေရာက္ရွိေနစဥ္အတြင္း ျဖစ္ေပၚခဲ့သည့္ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ားက သက္ေသျပသေနပါ သည္။
တစ္ျပည္လံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး လက္မွတ္ေရးထိုးရာတြင္ မည္သည့္အခ်က္ေတြ ပါဝင္ေနပါသနည္း။
ဤကိစၥတြင္လည္း အစုိးရဘက္က ပြင့္လင္းမႈမရွိေခ်။ လက္မွတ္ေရးထိုးၾကရမည္ဟုသာ တြင္တြင္ေျပာ ေနသည္။ မည္သည့္အခ်က္ေတြ ပါဝင္ေနသည္ကို တစ္တုိင္းတစ္ျပည္လံုး သိရွိေအာင္ ထုတ္ျပန္ေပးရမည္။ ယင္းအခ်က္ကို ယခုအခ်ိန္ထိ ထုတ္ျပန္ေၾကညာျခင္း မရွိေသး။ အစိုးရၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းေကာ္မတီ ဒုတိယ ဥကၠ႒ ဦးေအာင္မင္းက “အဖြဲ႔မည္မွ်က လက္မွတ္ေရးထိုးရန္ ေသခ်ာေနၿပီး၊ ဘယ္ႏွစ္ဖြဲ႔သာက်န္ သည္”ဟု ေျပာဆုိေနသည္မွာ ႏုိင္ဖဲကုိင္ထားႏုိင္သည့္ ဖဲဒုိင္၏ ေမာ္ႂကြား မႈမ်ဳိးႏွင့္ တူေနပါသည္။ သုိ႔အတြက္ တစ္ျပည္လံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး လက္မွတ္ေရးထိုးရာတြင္ ပါဝင္သည့္အခ်က္မ်ားကို တစ္တုိင္းတစ္ျပည္ လံုးက သိရွိေအာင္ ေၾကညာေပးရန္ အစုိးရတြင္ တာဝန္ရွိသည္။
တစ္ျပည္လံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲၿပီးလွ်င္ ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးစတင္ေရး ျဖစ္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း လက္ရိွ ျဖစ္ေပၚေန သည့္ အေျခအေနမွာ တစ္ျပည္လံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး လက္မွတ္ေရးထိုးပြဲ မည္သည့္ေန႔ရက္ တြင္ စတင္မည္/ မည္သည့္အဖြဲ႔ အစည္းမ်ားက ပါဝင္လက္မွတ္ေရးထိုးမည္ / မထိုးမည္ စသည့္ကိစၥမ်ားမွာ မေရရာ မေသခ်ာလွေသာ အေနအထားျဖစ္ပါသည္။
ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲတြင္ မည္သည့္အေၾကာင္းအရာမ်ား ေဆြးေႏြးၾကမည္နည္း။ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ ကိစၥသည္ ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ အဓိက ေဆြးေႏြးစရာ အေၾကာင္းအရာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ျပည္တြင္းစစ္ ရပ္စဲေရး၊ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကိစၥတုိ႔သည္ တစ္ခုခ်င္း သီးျခားစီ ခြဲျခားေဆြးေႏြးေျဖရွင္း ရမည့္ကိစၥ မဟုတ္ဘဲ။ တစ္ၿပိဳင္တည္း ေဆြးေႏြးေျဖရွင္းၾကရမည့္ ကိစၥမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ထိုသုိ႔ေဆြးေႏြး ၾကရာတြင္ အစုိးရဘက္မွ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒေဘာင္ထဲ ဝင္ေရးကိုသာ တစ္ဖက္သတ္ ေဇာင္းေပး ေဆြးေႏြးမည္ဆုိလွ်င္ ရလဒ္ေကာင္း/အေျဖေကာင္း ရႏုိင္လိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။
၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒသည္ ဒီမုိကေရစီစံႏႈန္းမ်ား၊ လူ႔အခြင့္အေရးစံႏႈန္းမ်ား၊ တန္းတူေရးႏွင့္ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္း ခြင့္ စံႏႈန္း မ်ားျဖင့္ ကုိက္ညီျခင္းမရွိသည္ကို ႏုိင္ငံေရးအင္အားစုတုိင္းက နားလည္ သေဘာေပါက္ထားၿပီးျဖစ္ သည့္ ကိစၥမ်ား ျဖစ္ပါသည္။
၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒ၊ ၁၉၇၄ အေျခခံဥပေဒ၊ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒတုိ႔တြင္ လူမ်ိဳးေပါင္းစံုျပည္သူမ်ားအတြက္ စစ္မွန္ ျပည့္ဝေသာ ဒီမုိကေရစီ အခြင့္အေရး၊ တန္းတူေရးႏွင့္ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ အခြင့္အေရးမ်ား မပါရွိေခ်။ သုိ႔ပါ၍ ျပည္တြင္းစစ္မီး သည္ ယေန႔တိုင္ ရွည္ၾကာေနခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ထုိ႔အျပင္ အစုိးရအဆက္ဆက္သည္ ျပည္တြင္းစစ္ျပႆနာကို ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးအေျဖရွာသည့္ ႏုိင္ငံေရးနည္း လမ္းျဖင့္ မေျဖရွင္းခဲ့။ စစ္ေရးနည္းျဖင့္ အျပဳတ္တုိက္ ေခ်မႈန္းေရးကို အဓိကထားခဲ့ၿပီး။ “ေစ့စပ္ေဆြးေႏြး ေရး”ကို ပရိယာယ္တစ္ရပ္၊ လွည့္ ျဖားၿဖိဳခြဲသည့္ နည္းလမ္းတစ္ရပ္အျဖစ္ က်င့္သုံးခဲ့ၾကသည္။ သုိ႔ျဖင့္ “လက္နက္ႏွင့္ ဒီမိုကေရစီလဲလွယ္ျခင္း”၊ လက္နက္ႏွင့္ ၿငိမ္း ခ်မ္းေရးလဲလွယ္ျခင္း”၊ “လက္နက္ႏွင့္ လက္ပ္ေတာ့/ကားပါမစ္လဲလွယ္ျခင္း” စေသာ လက္နက္ခ်အညံ့ခံသည့္ပံုစံမ်ိဳးစံု ျဖစ္ရပ္ မ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့ရ သည္။ လူမ်ဳိးေပါင္းစံု ျပည္သူမ်ားအတြက္မူ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ဒီမိုကေရစီ၊ တန္းတူေရးႏွင့္ ကိုယ္ျပ႒ာန္းခြင့္ရွိေရး တို႔မွာမူ ေဝးေနၿမဲ၊ ေဝးေနဆဲပင္ ျဖစ္ပါသည္။
သုိ႔ပါ၍ လက္ရွိ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရအေနျဖင့္လည္း ေရရွည္တည္တ့ံမည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို တကယ္တမ္း လုိလားသည္ဆုိ လွ်င္ သေဘာထားမွန္ဖုိ႔ လိုပါသည္။ ႏုိင္ငံေရးအင္အားစုအားလံုးႏွင့္ တန္းတူရည္တူ၊ ဒီမုိကေရစီနည္းက် ေဆြးေႏြးေျဖရွင္းဖို႔ လိုပါသည္။
တုိင္းရင္းသားအင္အားစုမ်ားဘက္မွ “ခြဲထြက္မည္မဟုတ္”ဟူသည့္ သေဘာထားအေျခခံကို ဦးသိန္းစိန္ အစုိးရအေနျဖင့္ သိရွိထားၿပီးျဖစ္သည္။ သုိ႔ပါ၍ အျပန္အလွန္အားျဖင့္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ား အစဥ္တစုိက္ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကသည့္ တန္းတူေရး ႏွင့္ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ အခြင့္အေရးမ်ားကို တိတိက်က်၊ ခုိင္ခုိင္မာမာ အာမခံခ်က္ေပးရန္ ဦးသိန္းစိန္အစုိးရတြင္ တာဝန္ရွိေနပါ သည္။
သုိ႔ပါ၍ လက္နက္ခ်အညံ့ခံလာေရးအတြက္ ပရိယာယ္မ်ဳိးစံုျဖင့္ က်င့္သံုးလုပ္ေဆာင္ေနမႈမ်ားကို ရပ္တန္းက ရပ္သင့္ ေပၿပီ။ လူမ်ဳိးေပါင္းစံု ျပည္သူမ်ား၏ ညီၫႊတ္ေရးႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ တန္းတူေရးႏွင့္ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္း ခြင့္ရွိေရး၊ ဒီမုိကေရစီအေရး ႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ေရးတို႔အတြက္ အေျခခံအုတ္ျမစ္မ်ား ခ်မွတ္ႏုိင္မည့္ ညီလာ ခံႀကီးတစ္ရပ္က်င္းပၿပီး အနာဂတ္ ဒီမုိကေရစီ ျပည္ေထာင္စု၏ ပံုစံျပာကို ေဆြးေႏြးညႇိႏိႈင္းေရး ဆြဲခ်မွတ္ ၾကရန္ လိုအပ္ပါသည္။
ေကအိုင္စီ
0 comments